60 entidades, entre elas a CGT, participarán na manifestación que comezará o domingo, 30 de maio, ás 12:00 horas, na praza da Palloza, en protesta polo intento de especular cos terreos portuarios da Coruña.
A CGT da Coruña convida a toda a cidadanía a participar nesta mobilización para parar este novo intento de facer negocio con terreos que son de tod@s.
Máis de 300 manifestantes déronse cita na manifestación que a CGT, xunto coa CUT e o SE, convocaron co motivo deste Primeiro de Maio. A manifestación transcorreu moi animada polas rúas de san Andrés, Nova, Real, san Nicolás e Panadeiras, para rematar no Campo da Leña coa lectura dun manifesto conxunto. O texto do manifesto é o seguinte:
1º de MAIO: A CLASE OBREIRA SEGUE EN LOITA. Unha vez máis, nesta ocasión coa situación sanitaria como telón de fondo e cortina de fume, as consecuencias da enésima crise do capital van recaer sobre nós. Á costa das nosas vidas. Foron miles de ERTE´s a cargo dos cartos públicos, moitas persoas que perdemos os nosos empregos, moitas que nin sequera teñen garantida unha mínima protección laboral e social, condeadas a situacións de desamparo. Moitas as infinitas esperas para arranxar a irrisoria contía do Ingreso Mínimo Vital, e moitas as colas da fame. Vimos de fronte unha sanidade pública desmantelada e deficiente, con hospitais colapsados e atención telefónica, uns servizos sociais desaparecidos, pechados ao público cando máis falta fan, unhas intitucións de atención á vellez e á infancia precarizadas e privatizadas, con persoal exhausto, onde se evidenciaron máis que nunca as condicións nas que están sendo atendidos os nosos maiores e as nosas crianzas. O traballo reproductivo, os coidados e as tarefas que sosteñen a vida dentro dos fogares, multiplicándose e caindo con todo o peso nos lombos das mulleres, sen remuneración algunha. Así descorreu este último ano, mentras a xestión militar da pandemia se facía presente, co exército e a policía nas rúas inoculando medo, e se nos chamaba á calma e a saír disto xuntas, como se o barco das empresas que se beneficiaron dos ERTE´s, o das grandes corporacións que veñen de levar a maior parte dos fondos chegados de Europa, o barco da banca e a patronal, fose o mesmo que o noso. Este sistema capitalista, patriarcal e racista non é o estado natural e inevitable das cousas, como pretenden facernos crer, e o noso barco, é outro: é o das persoas migrantes en situación irregular violentadas pola Lei de Extranxeiría, o das persoas desempregadas, o dos que teñen salários de miseria, o das familias que non chegan a fin de mes, é o barco das que loitan, o dos vecindarios organizando a solidariedade e o apoio mutuo nos barrios e vilas, o da clase obreira facéndolle o pulso á patronal, o das que nos negamos a naturalizar a inxustiza e a desigualdade e a abaixar a cabeza. A explotación é o noso pan de cada día pero tamén o son a loita, a raiba e a alegría. Este 1º de maio é un máis no camiño. Cómpre mobilizarnos, organizar dende a base, desde as rúas, a solidariedade e a contestación social porque somos a maioría e temos todo a gañar: vidas vivibles e dignas. Seguimos en loita. Viva a loita da clase traballadora! Viva o 1º de maio!
O Primeiro de Maio a CGT da Coruña, xunto coa CUT e o SE, convoca de novo a manifestación do Día do Traballo. O inicio terá lugar na Praza de Pontevedra, ás 12:30, e rematará na Praza de España.
Hai que esixir que se reparta o traballo e a riqueza
O 1º de Maio sempre ten que ser un día reivindicativo e de loita como garantía dos dereitos: ao traballo digno; a unha xornada laboral que posibilite conciliar o traballo coa vida; a un salario e prestacións sociais suficientes, ben cando se ten emprego e tamén cando non se ten; a pensións adecuadas para vivir con dignidade, para loitar contra as reformas laborais, os desafiuzamentos ou as leis mordaza.
O empobrecemento material de millóns de traballadores e traballadoras, a través de mecanismos como o recorte masivo das rendas salariais, está a xerar unha das sociedades máis desiguais do mundo. Segundo datos do Banco de España, o 25% da poboación vivía xa en risco de pobreza ou exclusión social antes da pandemia. A situación cando esta termine pode ser catastrófica. Isto supón que 4,5 millóns de fogares non poden facer fronte a necesidades tan básicas como pagar un alugueiro ou unha hipoteca, manter quentes as súas casas ou sinxelamente comer todos os días.
Catro millóns de persoas en paro, ás que o Estado lles nega o seu dereito máis esencial como clase traballadora: o dereito a "gañarse a vida". Tampouco lles recoñece o Estado o dereito a unhas prestacións sociais suficientes para vivir dignamente.
Fronte a iso, o ano pasado realizáronse case 25 millóns de horas extraordinarias, das que non se pagaron máis de 11 millóns. E resulta especialmente demoledor o dato que no caso das mulleres máis da metade das horas extraordinarias non fosen retribuídas.
A pandemia, ademais, evidenciou outras vergoñas do sistema. Púxose o interese económico por encima da vida das persoas; protexéronse intereses particulares por encima das necesidades da inmensa maioría; algunhas administracións miraron cara a outro lado cando se incumprían sistematicamente distintos preceptos legais; manga ancha cuns e nada para o resto. O sistema sanitario, ferido de morte tras as continuas privatizacións, colapsou e, a teor dos feitos -que son túzaros-, a sanidade privada demostrou a súa enorme incapacidade.
Veñen tempos difíciles, tempos convulsos, tempos onde os intereses das elites tratarán de impoñerse novamente á clase traballadora. Con todo, non podemos permitir que a crise a paguen, unha vez máis, os e as de sempre. Porque sería intolerable que permitísemos, como sociedade, un novo rescate ás entidades financeiras mentres as condicións de vida da clase obreira seguen degradándose a velocidade de vertixe.
Este 1º de Maio ten que seguir sendo o día en que millóns de traballadores e traballadoras digamos BASTA e enchamos as nosas vidas cotiás, non de sufrimento nin desesperación, senón de LIBERDADE, impoñendo a gobernos, empresarios e poderosos, outra Orde Social, outro sistema, onde a repartición do traballo e da riqueza, faga que unha VIDA DIGNA para todas as persoas sexa posible aquí e agora.
A CGT, xunto cos
sindicatos CUT, PROSAGAP, SE, SF e STEG, acordou convocar varias mobilizacións en Galicia o próximo 30 de xaneiro, xoves, co lema "DEFENDAMOS AS PENSIÓNS". Na Coruña, convócase na Praza de Portugal, ás 19:30 horas, para
saír en manifestación cara a
Delegación do Goberno.
O capitalismo quéreo todo e agora quere facer negocio coas nosas xubilacións. Por iso non é suficiente que este ano o goberno decidirá facer un incremento consonte ao IPC, senón que é necesaria a blindaxe permanente do sistema público de pensións, que garanta os ingresos suficientes e dignos para todas e todos. Por iso, independentemente da recente suba, ímonos movilizar porque "GOBERNE QUEN GOBERNE, AS PENSIÓNS DEFÉNDENSE".
Este venres, día 20, ás 20:30 horas, está convocada unha manifestación contra a violencia machista que partirá do Obelisco da Coruña e rematará na Delegación do Goberno.
A CGT da Coruña acordou sumarse á manifestación convocada. Para a CGT a situación de violencia e morte que están sufrindo moitas mulleres é intolerable e hai que alzar a voz denunciando esta realidade.
As estatísticas demostran que o número de mulleres asasinadas non está a diminuir de xeito apreciable, a pesar das lexislacións específicas e dos medios que, en teoría, se teñen postos para combatir esta lacra. Para a CGT, non se pode separar o que está acontecendo da existencia dunha sociedade xerarquizada, por moito que se fale de igualdade, na que unhas persoas son consideradas superiores a outras e poden decidir sobre as súas existencias. Por iso, é imprescindible a destrución da sociedade actual, patriarcal, racista, capitalista, xerarquizada e insolidaria, e a súa sustitución por unha sociedade libre, no que o apoio mutuo, a liberdade, a igualdade e a diversidade sexan os alicerces que a conformen.
Este 28 de xuño cúmprense 50 anos da rebelión de Stonewell na cidade de New York, onde a as persoas do colectivo lgtbiq+ rebeláronse contra a represión policial. Son 50 anos de loita contra a discriminación, a intolerancia e o odio exercido violentamente desde un sistema represivo imposto baseado nun modelo heteronormativo.
A conquista de dereitos e liberdades debe continuar ata conseguir unha sociedade na que se respete a diversidade de ser e de sentir. Este tipo de discriminación golpea dobremente as persoas racializadas e con menos recursos económicos; por iso apostamos por un movemento anticapitalista e antirracista.
A CGT manifesta o seu apoio á manifestación convocada polos colectivos lgtbiq+ da cidade para o venres, 28 de xuño ás 20:30 desde o Obelisco, co lema "maiores sen armarios: Historia, loita e memoria". Porque o natural é a diversidade.
Un pouco despois das 12:30, 500 manifestantes, convocados pola CGT e pola CUT saíron da Praza de Pontevedra en conmemoración do Primeiro de Maio. A mobilización foi animada e percorreu as rúas de san Andrés, Real e Panadeiras, para rematar no Campo da Leña. Ao fin do acto, leuse un manifesto conxunto e despois se deixou o micrófono libre. Rematouse cos cantos de «A las barricadas» e do «Grándola».
Texto do manifesto conxunto:
CONTRA
A EXPLOTACIÓN E O SAQUEO: SOLIDARIEDADE E LOITA
Compañeiras e compañeiros:
Cando
este 1º de maio reflexionamos sobre a nosa situación como clase obreira non
podemos deixar de ver as inxustizas que nos rodean: millóns de persoas no paro,
a metade delas sen ingresos; milleiros seguen a perder a súas vivendas, a pesar
das promesas dos diferentes gobernos; moitas vense obrigadas a migrar,
especialmente entre a poboación máis nova; a pobreza e a miseria esténdense e
alcanzan cada vez a máis capas da poboación.
A explotación é o noso pan
diario: horarios interminables, moitas veces sen pagar; salarios de miseria;
contratos á carta para o empresario; convenios que non se aplican;
despedimentos practicamente gratuítos; incremento constante dos accidentes de
traballo, moitos graves e mesmo mortais; precarización extrema dos traballos
feminizados, a maioría relacionados cos coidados -que aínda a día de hoxe
seguen sen ter o recoñecemento social que merecen, como sustento do mundo que
son-. A explotación no seu significado máis xenuíno aséntase no mundo laboral,
onde prima unha lexislación feita soamente para o beneficio empresarial e non
para que a clase obreira teña o que merece por xustiza e dignidade, e continúa
tamén no ámbito doméstico, onde as mulleres seguen soportando duplas e triplas
xornadas laborais sen remuneración algunha.
O saqueo é a outra cara desta
situación intolerable: o saqueo das pensións, apetitoso prato para o
capitalismo depredador; o saqueo da sanidade pública, cada vez máis deteriorada
en beneficio de intereses particulares; o saqueo da educación pública, con
subvencións millonarias e inxustificables ao ensino privado; o saqueo
enerxético, con políticos que se negan a intervir nos sectores económicos que
teñen transcendencia social; o saqueo da natureza, do mar e da terra,
entregadas ao lucro privado e abocando ao planeta ao deterioro irreversible e á
destrución inminente. O saqueo é o carné de identidade deste capitalismo
cobizoso e destrutivo que hoxe é o dono das nosas vidas.
O mediterráneo é un inmenso
cemiterio mentres os gobernos europeos miran cara outro lado e impiden o rescate
destas persoas. A Lei de Estranxeiría, o racismo e a violencia institucional
contra as persoas migrantes condiciona as súas vidas en todos os ámbitos, cun desigual
acceso ao mercado de traballo, maior exposición a vivir situacións de
escravitude laboral e persecución policial da supervivencia. Non podemos
esquecer tampouco a quen sufre cadea, persecución ou represión pola defensa das
súas ideas ou polo seu activismo social. A todos e todas elas o noso abrazo
solidario.
A explotación e este saqueo
impunes só se poden parar coa destrución deste sistema inxusto, o capitalismo,
que o único que busca é o beneficio privado e particular dunha mínima parte da
humanidade mentres o resto sobrevive sometido ás leis feitas polos lacaios do
sistema.
A solidariedade e a loita son
o único camiño no que podemos facer fronte a esta situación. Solidariedade e
loita como a que, hai 100 anos, en 1919, converteu un despedimento de 8
traballadores na empresa "A Canadense" nunha folga xeral de 44 días que
conseguiu que se legalizase a xornada laboral de 8 horas. Solidariedade e loita
como a amosada polas mulleres nos últimos oitos de marzo, convocando folgas
xerais e mobilizando milleiros de persoas. Solidariedade e loita dos
compañeiros e compañeiras de Alcoa, CRTVG, Navantia, Atento, Pescanova, as
compañeiras da Limpeza do Hospital Clínico de Santiago de Compostela, o persoal
do 061, Ferroatlántica, Correos, Extel, Banco Santander, RTVE en Galicia e
tantas outras.
Temos a responsabilidade de tecer redes de
resistencia de coidados, de apoio mutuo e de mobilización, crear os espazos de
solidariedade e loita que se teñen convertido no sinal de identidade da nosa
clase, a clase obreira. Novamente temos que recorrer á loita e á solidariedade
para enfrontármonos a este capitalismo ladrón, explotador e parasito. Nese
camiño vannos atopar.
A CGT, conxuntamente coa CUT, convoca, en conmemoración do asasinato dos Mártires de Chicago, unha manifestación que sairá da Praza de Pontevedra ás 12:30 horas e finalizará no Campo da Leña. O lema da manifestación será «CONTRA A EXPLOTACIÓN E O SAQUEO, SOLIDARIEDADE E LOITA» e, no remate, lerase un manifesto alusivo. O acto rematrá con micrófono libre.
A CGT da Coruña acordou facer un chamamento para a participación na mobilización que o venres, día 5, ás 18:00 horas, no Obelisco da Coruña contra a estafa eléctrica, convocada polas Marchas da Dignidade, das que forma parte. Reproducimos a convocatoria:
A luz vai subir en abril. En Galicia, a suba será de ata 16€ por recibo. Din que é para compensar ás eléctricas polo pago de impostos "autonómicos", pero non din nada de compensarnos polo espolio de recursos naturais ou pola xente que pasa frío no inverno por non poder pagar a luz. Tampouco polos inmensos beneficios das eléctricas.
A suba da electricidade non é máis ca unha nova volta de torca das políticas que levan anos facendo contra a xente. Só buscan o beneficio das grandes empresas aínda que sexa a costa das persoas ou da natureza. Precarizan o traballo, os servizos públicos, as pensións e todo para favorecer intereses particulares. O custe da vida é cada vez máis elevado, e moitas persoas xa nin traballando poden asumilo.
Por iso o venres 5 de abril imos manifestarnos contra estas políticas que simbolizan esta suba da luz. É un abuso, é un insulto, e temos que facer todo o posible para poñer ás eléctricas no seu sitio: ao servizo da sociedade. Ven con nós a amosar o teu rexeitamento a este tipo de políticas antidemocráticas e antisociais, non cales fronte aos abusos. Vémonos o día 5 no Obelisco. Pan, traballo e teito.
El Comité de Empresa (por acuerdo mayoritario de CGT y CIG) convoca nuevos paros de dos horas el lunes 25 de marzo. Los motivos de las constantes protestas y movilizaciones continúan siendo las lamentables condiciones laborales que los trabajadoras y trabajadores de Atento padecemos a diario (ritmo incesante de llamadas, aplicaciones que no funcionan, falta de formación, presiones, amenazas, falta de tiempo entre llamadas…) así como el incumplimiento por parte de Atento del acuerdo firmado en el AGA el pasado mes de octubre con el Comité de Empresa. Por si esto fuera poco Atento está despidiendo, sin más causa que la mentira y el desprecio, a compañeras y compañeros que con rabia contenida tienen que aceptar que para Atento su puesto de trabajo no vale más que lo que corresponde a una indemnización por despido improcedente. La CGT sostiene que solo con la lucha obrera y la movilización se puede acabar con la destrucción de empleo que Atento acomete salvaje e impunemente.
Los paros
serán de 00:00 a 02:00, 12:00 a 14:00 y 18:00 a 20:00. A las 12 horas
está convocada una concentración delante de las puertas del centro en la
calle Juan Flórez y, ya por la tarde a partir de las 18 horas, está
prevista una manifestación desde el lugar de trabajo que transcurrirá
por las calles cercanas y más céntricas, en protesta contra la explotación
laboral constante y la represión a la que Atento somete a quienes pretendemos
erradicar sus tropelías.
Ese mismo día se celebrará el juicio de Yoli, una compañera delegada de la CGT en Madrid que fue despedida como parte de una campaña de represión de Atento contra la CGT (recordamos que Carol, otra compañera también de Madrid, recibió al mismo tiempo una sanción de un mes de empleo y sueldo), y contra la que también llevamos meses protestando y movilizándonos solidariamente a nivel nacional.