O Comité de Empresa de Abai (antiga Extel) fixo público un comunicado que reproducimos a continuación:
Sección Sindical de CGT en Abai – A Coruña
Folga de 24 horas en Abai
Solidariedade coa loita do Metal de Cádiz
Esta mañá, cerca de 100 traballadores e traballadoras de Navantia-Ferrol, tanto da principal como das compañías, se concetraron na porta principal da factoría como mostra de solidariedade coa folga indefinida do Metal na provincia de Cádiz, que entrou hoxe no seu octavo día e segue con enorme forza. Tras realizar unha pequena asemblea cortando momentaneamente a porta, os concentrados gravaron un vídeo de apoio desde o sector naval de Ferrol ós traballador@s en loita de Cádiz, moitos deles compañeiros de Navantia.
Nova concentración en Ferrol
Por outra banda, queremos informar publicamente que se está organizando outra concentración de apoio ó metal de Cádiz para este XOVES 25 ás 8 DA TARDE na praza de Amada García (edificio Xunta).
Trátase dunha convocatoria aberta a aquelas organizacións sindicais, sociais ou políticas de Ferrolterra que queiran participar. Os lemas serán:
- Solidariedade coa folga do Metal de Cádiz
- Emprego digno e con dereitos
- Unha soa clase, unha soa loita
As organizacións interesadas en participar poden comunicalo ó teléfono 623 044 900.
Sección Sindical Unitaria de CGT en Navantia-Ferrol
Paros en Teleperformance da Coruña
CONVOCADOS PAROS EN TELEPERFORMANCE
Meses y meses jugando con nuestras nóminas, descontándonos dinero por fallos en sus sistemas mientras ellos se llenan los bolsillos a base de nuestro esfuerzo. No lo sigamos permitiendo.
Todxs unidxs seremos más fuertes
Lunes, 28 de junio
De 12:30 a 13:30 h y de 16 a 17 h (Dentro de estas franjas horarias os podéis deslogar y dejar de coger llamadas sin tener que dar aviso a nadie)
Concentración en TP de 12:30 a 13:30 h
Sección Sindical de CGT en Teleperformance – A Coruña
Paros e mobilizacións en Teleperformance
O Comité de Empresa de Teleperformance na Coruña, no que está representada a CGT, ante os contínuos incumprimentos dos acordos e compromisos cxs traballadorxs acordou a convocatoria de concentracións e paros. O calendario é o seguinte:
- 11 e 23 de xuño: concentracións de 12:30 a 13:30 diante do centro de traballo de Agrela
- 28 de xuño: paros parciais de 12:30 a 13:30 e de 16:00 a 17:00, con concentracións simultánea diante das instalacións
Podese ler o comunicado completo picando nas ligazóns de embaixo
Sección Sindical da CGT en Teleperformance-A Coruña
A Coruna: homenaxe xs asasinadxs en 1901
O vindeiro domingo, día 06 de xuño, ás 12:30 horas, no cemiterio de santo Amaro da Coruña, terá lugar a tradicional ofrenda floral que cada ano ven organizando a CGT da Coruña en lembranza dos obreiros e obreiras asasinadas, vítimas da represión, durante a folga xeral (a coñecida como folga dos "consumeros") que tivo lugar na cidade da Coruña os días 30 e 31 de maio e día 1 de xuño de 1901.
A homenaxe terá lugar no monolito que foi levantado polas sociedades obreiras coruñesas e sufragado por subscrición popular no ano 1906.
Ao seu término, farase outra ofrenda ante o conxunto escultórico situado na Avenida de Navarra en lembranza de todxs os represaliadxs polo franquismo.
Comité Local da CGT da Coruña
Breve reseña histórica da «Folga dos consumeiros»
A finais de maio de 1901, os empregados de consumos da Coruña declaráronse en folga para conseguiren unha serie de melloras laborais. Eran os consumeiros, que así se chamaban, os encargados de recadar os impostos municipais de consumos, función que estaba cedida a un particular, do que eran empregados.
Na tarde do 30 de maio, cando se celebraba unha concentración ante o fielato de Catro Camiños, no que estaban traballando esquirois, producíuse o asasinato do empregado de consumos Mauro Sánchez por parte da Garda Civil, presumiblemente por se resistir á súa detención. Inmediatamente, as sociedade obreiras decretaron folga xeral e o enterro do traballador, o día 31, transformouse nunha impresionante manifestación antiburguesa. Unha inxente multitude dispúxose a acompañar ao consumeiro na súa derradeira viaxe, pero as autoridades militares (se tiña decretado a lei marcial) non estaban dispostas a consentiren tal desafío ao seu poder. En pleno centro da cidade, as tropas dispararon a quemarropa contra a multitude, causando víctimas entre os traballadores e traballadoras que nela había. O resultado foi a morte de oito persoas mais e varios mutilados pola acción dos sables, balas e cabalos da tropa.
Catro traballadoras e cinco traballadores coruñeses morreron naquelas xornadas. Na súa lembranza, as sociedades obreiras coruñesas, por suscripción popular, erixiron en 1906 un monumento no cemiterio de San Amaro, que ainda existe.
Os asasinados foron os seguintes:
- Mauro Sánchez: consumeiro de 34 anos. Vivía coa súa muller e cinco fillos na estrada da Torre. Morto por bala na cabeza.
- Benita García Torres e Manuela González Seijo: serventas do Hotel de Francia de 20 e 29 anos respectivamente. Mortas dun balazo no ventre cando estaban asomadas nunha galería.
- Josefa Corral: 42 anos. Un balazo na cabeza cando estaba sentada na galería da súa casa en San Andrés.
- Antonio Bruno Orro: Augador. Recibiu un balazo no peito en San Andrés.
- Antonio M.ª Veiga: Ancián carpinteiro. Morreu no hospital tras recibir un balazo na Rúa Real.
- Francisco García Lodeiro, alias Carabel: Aserrador de 35 anos. Natural de Mabegondo. Morto por un balazo no ventre na Rúa Alta.
- Jacobo García: Zapateiro. Escondeuse no local da Sociedade de Oficios Varios da rúa Cordelería e morreu dun balazo.
- Encarnación Alonso: Non se ten mais información que a de que o seu nome aparece no monolito. Probablemente faleceu mais tarde como consecuencia das feridas.
Non contentos con tal canallada, o Capitán Xeral, un individuo chamado José Lachambre Domínguez e coñecido na Coruña como o amigo do frasco da xinebra, comezou a deter a traballadores a partires do dous de xuño, conseguindo coa súa fazaña que mais de cen foran presos e varios deles condeados a cadea.
Eentre os condeados estaban os consumeiros Venancio González Escontrela (a vinte anos de cadea) e Manuel Mosquera Morano (a seis anos), o secretario da sociedade de pintores Juan Santos Martínez (a seis anos) e o secretario de "Oficios varios" Juan José Cebrián (a doce anos), por sedición e insulto á forza pública. Hai que suliñar que entre os detidos estaban os traballadores que enviaban aos seus fillos á escola que tiña montada a asociación Antorcha Galaica do Libre Pensamento, por este simple motivo.
Ante o escándalo internacional, os militares xulgaron nun tribunal de honra ao tenente Pedro Vázquez, que mandaba a tropa, que foi condeado á súa expulsión do corpo. Non entendendo cecais o cativo alcance da xustiza militar, aos poucos días, o compañeiro anarquista Ricardo Cotelo disparou contra o tenente, pero este librouse polos pelos, fuxindo entre unha persecución polo campo da Leña na que interviron varias mulleres que pasaban polo lugar.
Pouco a pouco conseguiuse o retorno de todos os condeados ao declararse ilegal a actuación militar mediante un resquicio legal, ao ser os actos dos que se lles acusou anteriores á entrada en vigor do bando de guerra.
Estes feitos foron ocultados pola burguesía, de xeito que as xeneracións seguintes a descoñeceran. Somentes algunhas asociacións obreiras e particulares decidiron, ano tras ano, seguir levando flores ao monolito erixido en 1906. Ata hoxe.
Concentración BBVA da Coruña
Será o luns, día 10, no Cantón Pequeno, ás 18:00 horas.
CGT da Coruña
Primeiro de Maio na Coruña
O Primeiro de Maio a CGT da Coruña, xunto coa CUT e o SE, convoca de novo a manifestación do Día do Traballo. O inicio terá lugar na Praza de Pontevedra, ás 12:30, e rematará na Praza de España.
Hai que esixir que se reparta o traballo e a riqueza
O 1º de Maio sempre ten que ser un día reivindicativo e de loita como garantía dos dereitos: ao traballo digno; a unha xornada laboral que posibilite conciliar o traballo coa vida; a un salario e prestacións sociais suficientes, ben cando se ten emprego e tamén cando non se ten; a pensións adecuadas para vivir con dignidade, para loitar contra as reformas laborais, os desafiuzamentos ou as leis mordaza.
O empobrecemento material de millóns de traballadores e traballadoras, a través de mecanismos como o recorte masivo das rendas salariais, está a xerar unha das sociedades máis desiguais do mundo. Segundo datos do Banco de España, o 25% da poboación vivía xa en risco de pobreza ou exclusión social antes da pandemia. A situación cando esta termine pode ser catastrófica. Isto supón que 4,5 millóns de fogares non poden facer fronte a necesidades tan básicas como pagar un alugueiro ou unha hipoteca, manter quentes as súas casas ou sinxelamente comer todos os días.
Catro millóns de persoas en paro, ás que o Estado lles nega o seu dereito máis esencial como clase traballadora: o dereito a "gañarse a vida". Tampouco lles recoñece o Estado o dereito a unhas prestacións sociais suficientes para vivir dignamente.
Fronte a iso, o ano pasado realizáronse case 25 millóns de horas extraordinarias, das que non se pagaron máis de 11 millóns. E resulta especialmente demoledor o dato que no caso das mulleres máis da metade das horas extraordinarias non fosen retribuídas.
A pandemia, ademais, evidenciou outras vergoñas do sistema. Púxose o interese económico por encima da vida das persoas; protexéronse intereses particulares por encima das necesidades da inmensa maioría; algunhas administracións miraron cara a outro lado cando se incumprían sistematicamente distintos preceptos legais; manga ancha cuns e nada para o resto. O sistema sanitario, ferido de morte tras as continuas privatizacións, colapsou e, a teor dos feitos -que son túzaros-, a sanidade privada demostrou a súa enorme incapacidade.
Veñen tempos difíciles, tempos convulsos, tempos onde os intereses das elites tratarán de impoñerse novamente á clase traballadora. Con todo, non podemos permitir que a crise a paguen, unha vez máis, os e as de sempre. Porque sería intolerable que permitísemos, como sociedade, un novo rescate ás entidades financeiras mentres as condicións de vida da clase obreira seguen degradándose a velocidade de vertixe.
Este 1º de Maio ten que seguir sendo o día en que millóns de traballadores e traballadoras digamos BASTA e enchamos as nosas vidas cotiás, non de sufrimento nin desesperación, senón de LIBERDADE, impoñendo a gobernos, empresarios e poderosos, outra Orde Social, outro sistema, onde a repartición do traballo e da riqueza, faga que unha VIDA DIGNA para todas as persoas sexa posible aquí e agora.
VIVA O 1º DE MAIO!
VIVA A LOITA DA CLASE TRABALLADORA!
CGT da Coruña
Nota de prensa Extel – A Coruña
El Comité de Empresa de Extel en A Coruña convoca una concentración el viernes 16 de abril ante el SMAC.
La empresa de telemarketing Extel, que recientemente ha sido adquirida por AbaiGroup intenta recortar los derechos adquiridos de las/os trabajadoras/es de su centro de A Coruña.
A principios de año comunicó a la plantilla su intención de que las personas que tienen jornada irregular se vean obligadas a ‘devolver’ horas que hayan disfrutado en sus vacaciones, hecho que movilizó a las/os trabajadoras/es con el seguimiento masivo de una jornada de huelga.
Desde el Comité de Empresa denunciamos que la nueva dirección de la empresa pretende que las/os trabajadoras/es recuperen horas de sus vacaciones, vulnerando de esta manera lo recogido en el convenio colectivo, que establece 32 días de vacaciones y que se han de respetar las jornadas máximas anuales que se vinieran disfrutando como condición más beneficiosa.
La concentración tendrá lugar ante la sede del Servicio de Mediación, Arbitraje y Conciliación de A Coruña, coincidiendo con el acto de conciliación previo a la demanda ante el juzgado de lo social, que está situado en la travesía Victoria Fernández España, cruce con calle Hospital a las 11:30 horas del viernes 16 de abril.
A Coruña a 15 de abril de 2021.
Comité de Empresa de Extel-A Coruña
10 de marzo: folga xeral comarcal en Ferrolterra
Basta de agresións contra a clase traballadora!
Rescatar as persoas, non as empresas!
10 de marzo: todas e todos á Folga Xeral!
Ferrolterra leva décadas padecendo unha grave crise: reconversión de Astano e reducións de persoal en Navantia, até o peche de moitas pequenas e medianas empresas. Nos últimos tempos a situación agravouse cunha nova onda de EREs ou peches: Poligal, Cándido Hermida, Noa, Galicia Textil, Gamesa, térmica das Pontes, centos de despedimentos na industria auxiliar de Navantia… Pode dicirse o mesmo da Mariña, onde só a loita obreira puido evitar de momento os despedimentos en Alcoa.
Os traballador@s desta comarca tamén vimos sufrindo, como o resto da clase obreira do Estado español, ataques permanentes en forma de contrarreformas laborais, contrarreformas das pensións, recortes nos servizos públicos (nomeadamente sanidade e ensino) e mesmo recortes nos dereitos democráticos (Lei Mordaza).
Todo isto non é consecuencia dun cataclismo natural, senón dunha política consciente por parte dos empresarios e os seus representantes políticos para EMPOBRECER á clase traballadora, e así ENRIQUECERSE eles aínda máis.
Para evitar a nosa resposta, os traballador@s sufrimos un constante bombardeo de mentiras para facernos crer que, se ás empresas lles vai ben, entón ós traballador@s tamén nos irá ben e, xa que logo, debemos mirar polos intereses da empresa. Nada máis falso.
En primeiro lugar, porque sobran os exemplos (o último Gamesa) de empresas que, tras irlles moi ben, pecharon.
E en segundo lugar, porque que haxa emprego (ou carga de traballo en Navantia) só é a metade do problema. A outra metade son as condicións laborais en que traballamos. Os empresarios e a dereita téñeno claro: hai que conformarse co que hai, pedir dereitos xa é vicio. Para a CGT, a actitude é toda a contraria: para mirar polos intereses das empresas xa están os empresarios; os traballadores temos que mirar polos nosos intereses propios, polos nosos intereses de clase porque se non miramos nós por eles, non mirará ninguén.
Hai un profundo malestar social latente pola situación sanitaria, económica e laboral. Se aínda non se converteu nunha protesta masiva é fundamentalmente polo papel de CCOO e UGT, empeñados nunha política de paz social que nos debilita e que na práctica equivale a colaborar nos ataques que sufrimos. Só hai que mirar o que fan en moitas empresas ou nas compañías de Navantia.
O desemprego, a desindustrialización, o empobrecemento non afectan exclusivamente a Ferrolterra. Estamos ante unha auténtica guerra dos capitalistas contra toda a clase obreira. Esta situación ten unha causa: a economía de libre mercado, o capitalismo, un sistema que non pensa no benestar da maioría da sociedade, senón nos beneficios privados. As mesmas grandes empresas que levan anos amasando beneficios e recibindo moreas de cartos públicos deixan na rúa ós traballador@s, queren que sexamos nós os que paguemos os pratos rotos da súa crise.
A situación é grave. A CGT convoca a folga xeral do 10 de marzo en Ferrolterra e chama a tódolos traballadores e traballadoras a secundala. A CGT vai a esta folga coas reivindicacións que os traballador@s necesitamos:
- En defensa de tódolos empregos.
- Carga de traballo para Navantia.
- Contratación directa por Navantia da man de obra que necesita. Fóra a subcontratación. Por unha Navantia 100% pública.
- Expropiación sen indemnización e nacionalización baixo control obreiro de Siemens Gamesa.
- Expropiación sen indemnización e nacionalización baixo control obreiro da térmica das Pontes para, en combinación coa factoría das Somozas, crear un polo industrial de enerxías limpas e sostibles.
- Derrogación das reformas laborais e de pensións, tanto a de Rajoy como a asinada por Zapatero con CCOO e UGT. Redución da idade de xubilación con contratos de relevo.
- Por un Salario Mínimo Interprofesional de 1.200 € e un subsidio de desemprego indefinido igual ó SMI.
- Traballar menos para traballar tod@s: xornada laboral de 35 horas sen redución salarial.
- Expropiación sen indemnización e nacionalización baixo control obreiro da banca, para acabar cos abusos dos bancos privados e dispoñer de recursos para crear empregos e eliminar a lacra do paro.
É un erro pedir que o Estado entregue cartos públicos ás empresas privadas. Esa non é a solución, é xustamente o problema. O único xeito de defender os empregos existentes e unhas condicións laborais dignas é substituíndo as políticas económicas actuais, que antepoñen os intereses empresariais, por outras que antepoñan o benestar das persoas.
Por iso a CGT rexeita a participación da dereita e a patronal na manifestación. ¿De verdade que os que nos despiden están preocupados polos parad@s? O único que queren son cartos para eles. ¿Imos permitir que o PP se presente como defensor dos traballadores cando a súa reforma laboral permitiu que Gamesa pechase e cando atrasou as F-110 durante dous anos porque o seu ministro Morenés quería beneficiar á súa antiga empresa?
Non é coa dereita e a patronal de Ferrolterra con quen nos temos que unir, senón cos traballador@s doutras comarcas, para convocar unha folga xeral en Galiza que sexa un primeiro paso para a convocatoria dunha folga xeral en todo o Estado.
A renuncia do goberno de coalición a romper coas políticas capitalistas faise cada día máis evidente, envalentonando á dereita e ós sectores máis reaccionarios do aparato do Estado. As faragullas do chamado "escudo social" non frean a sangría social. Os fondos europeos para as empresas pagarémolos con máis austeridade. Estase a preparar unha nova onda de recortes, empezando pola reforma das pensións do ministro Escrivá.
O PSOE está xirando á dereita e tenta recompoñer as relacións co PP para sacar adiante esa axenda, o que agudiza os choques con Unidas Podemos, que ten que dar un puñazo na mesa, non lexitimar esas políticas e tomar o camiño da mobilización, o único que permite arrincar dereitos.
Si temos forza. Fai falla dicir ¡BASTA! mediante unha REBELIÓN SOCIAL DA CLASE TRABALLADORA. Outro sindicalismo é posible e necesario. Fai falla un sindicalismo combativo, de clase e asembleario, e tamén anticapitalista porque temos que atacar a raíz do problema, que é este sistema inxusto. Fai falla fortalecer o sindicalismo que representa a CGT.
DEFENDAMOS CADA POSTO DE TRABALLO
MANIFESTACIÓN as 12:00
CGT de Ferrolterra
DEFENSA DA SANIDADE PÚBLICA
Concentracións en Galicia 27 de febreiro.
CGT- de Galicia fai un chamamento a todas as organizacións, colectivos e entidades do movemento social reivindicativo e ao conxunto da sociedade galega para que acudan e participen, en réxime de autoconvocatoriapara todos aqueles que sentan concernidos, das concentracións en defensa da Sanidade Pública, que terá lugar o sábado, 27 de febreiro, coincidente coas mobilizacións que terán lugar ese mesmo día e co mesmo motivo en decenas de localidades de toda España, respondendo o chamamento realizado pola Coordinadora Antiprivatizaciónda Sanidade ( CAS).
"A un ano do inicio da pandemia … atopámonos de novo co sistema sanitario ao bordo do colapso en moitos territorios, o que implicará mortes evitables, que como sempre afectarán máis á clase traballadora e aos sectores excluídos" É hora de esquecer diferenzas e loitar todos unidos contra a destrución programada do Sistema Nacional de Saúde e esixir a derrogación das leis privatizadoras.
En cumprimento destes obxectivos, son lemas sinalados da convocatoria en Defensa da Sanidade Pública:
- Derrogación da Lei 15/97 e do artigo 90 da Lei Xeral de Sanidade. Nunca máis mortes evitables, nunca máis privatizacións, nin mercantilización da saúde.
- Fin da precariedade laboral en todo o ámbito sanitario e dun sistema de contratación fraudulento e en abuso de lei
- Aumento de persoais e servizos sanitarios, que garantan permanentemente a atención a todos os pacientes e, nestes momentos, afrontar adecuadamente a Covid19 con protección preventiva da saúde do persoal sanitario e usuarios.
- Xestión da sanidade pública con criterios sanitarios de atención aos pacientes e de prevención e non con criterios mercantís ou de recortes orzamentarios.
- Reforzamento, impulso e incremento orzamentario da Atención primaria, centrada na saúde.
- Por unha industria sanitaria, farmacéutica e investigación bio-sanitaria públicas
- Sanidade para todas as persoas, independentemente da situación administrativa
- Coidados dos nosos maiores con dignidade e atención adecuada ás súas necesidades. • Por un sistema sanitario centrado nos determinantes sociais da saúde e a enfermidade, universal, gratuíto e de calidade no momento da prestación.
- Non ás privatizacións aceleradas das partes rendibles dos sistemas sanitarios, á concesión a empresas privadas de servizos públicos do ámbito sanitario ou a implantación cada vez maior de mecanismos da empresa privada, baseada no ánimo de lucro, nos sistemas estatais, o que xera deterioración da calidade asistencial e incremento dos custos".
Pois é esta unha cuestión que afecta a todas as persoas.
Defendamos a sanidade pública, participemos nas concentracións do 27 de febreiro.
Concentracións as 12 horas en:
A Coruña, Obelisco
Pontevedra, Praza da Peregrina
Vigo, Urzaiz/Principe
