post

Comedor, economato e becas en Navantia

Unir, non dividir

O luns haberá asemblea xeral para decidir os criterios de aplicación do artigo 41 do convenio (conceptos sociais). Haberá quen só vexa cartos. Pero é moito máis. A cuestión a decidir é esta: ¿TEN DEREITO Ó ARTIGO 41 TODO O PERSOAL EN ACTIVO ADSCRITO Ó CONVENIO OU NON? No comité hai dúas posturas: 1) Todos teñen dereito ós conceptos sociais (CGT e CCOO). 2) Non todos teñen dereito (MAS, CIG e UGT).

Non é a primeira vez que se trata o tema. Debateuse polas becas a finais de 2019 e polo comedor-economato en 2020. En ámbalas ocasións, MAS, CIG e UGT defenderon que, mentres non rematase a Comisión central de Política Salarial, a aplicación dos conceptos sociais non podía sufrir modificacións e que, polo tanto, só correspondían ó persoal do III Convenio, excluíndo así a tódolos novos ingresos. "Esqueceron" convenientemente que en abril do 2019, catro meses despois da sinatura do convenio,  eses criterios supostamente inmodificables foron modificados por unanimidade do anterior comité, para que os prexubilados cobrasen o comedor, que nunca o cobraran. E volve demostrarse hoxe, cando, cambiando a postura que mantiñan ata hai uns días, agora defenden que os novos ingresos GP-3 e GP-4 si teñen dereito, pero os GP-1 e GP-2 non.

MAS, CIG e UGT aínda non deron unha explicación seria de por que o artigo 41 non se aplica a tódolos traballadores. Porque dicir que ese era "o espírito do convenio" non é serio.

  • ¿Son as compensacións de comedor e economato masa salarial? Non. No seu momento, o seu importe se estableceu nun 2% da masa salarial do persoal do convenio (daquela, só operarios e empregados). Pero a partir de aí pasou a ser un concepto máis das táboas salariais totalmente desvencellado da evolución da masa salarial. Por iso as 2.000 prexubilacións de 1999 e 2005 non diminuíron a súa contía.
  • ¿Son as compensacións de comedor-economato propiedade dun grupo específico de traballadores? Non. Son un dereito do convenio para tódolos traballadores adscritos a el. Por iso tamén o  cobraron aqueles que ingresaron na empresa despois da desaparición de comedor e economato. Plantexar que só é dalgúns é darlle á empresa a escusa perfecta para converter o comedor-economato nun dereito individual. O cal, ademais de inxusto, implicaría que, cada vez que alguén perda o dereito a esa compensación, eses cartos non se redistribuirían entre todos (como ocorre agora precisamente por ser un dereito colectivo), senón que Navantia quedaría con eles. Estas son as intencións da empresa, como demostra que no libro do convenio (páx. 75) xa non aparece a contía do comedor-economato.

Cal é o problema agora? Que como o ámbito de aplicación do convenio se ampliou ós TS e hai novos ingresos, algúns sindicatos temen que o importe per cápita baixe. Para evitalo, primeiro argumentaron que os cartos pertencen só ó persoal do anterior convenio. Por iso o ano pasado se opuxeron a que o cobrasen os operarios e empregados contratados trala sinatura do convenio (Sestao e eventuais). Se agora cambiaron de postura é porque sentiron a presión dos operarios júnior, que fixeron unha "visita" ó comité. Máis oportunismo, imposible.

MAS, CIG e UGT xustifican a súa proposta corporativista como unha forma de presionar á empresa para que poña máis cartos. Escusas. A famosa Comisión tiña 9 meses para rematar trala sinatura do convenio en decembro de 2018. Dous anos e medio despois, "ni está ni se la espera".

¿Fixeron, ou propuxeron facer algo, durante todo este tempo para presionar á empresa? Non. E como non están dispostos a enfrontarse coa empresa, se lles ocorre "presionala" negándolle os seus dereitos a unha parte dos traballadores, transformando o enfrontamento entre traballadores e empresa nun enfrontamento entre traballadores, que é xustamente o que lle interesa á empresa. A dirección debe de estar morta de risa vendo como lle axudan a crear divisións na plantilla.

O convenio non é propiedade de determinados traballadores. Este é un enfoque individualista. O convenio é de tódolos traballadores incluídos nel. UN SINDICATO DE CLASE NON PODE NEGARLLE A UN TRABALLADOR OS DEREITOS QUE O CONVENIO LLE DÁ.

O MÁIS GRAVE DO ACTUAL CONVENIO É A DOBRE ESCALA DE DEREITOS (máis dereitos para os antigos e menos para os novos ingresos). Hai que combatela a morte. Pero a proposta de MAS, CIG e UGT vai exactamente en sentido contrario. Este debate é unha primeira mostra das consecuencias negativas que trae  a existencia de  diferentes condicións laborais dentro dunha plantilla. Pero en vez de loitar contra a dobre escala, MAS, CIG e UGT alentan afondala, o que crearía unha división no cadro de persoal que a medio-longo prazo provocará que todos teñamos menos dereitos, xusto o que quere a empresa.

O papel do movemento sindical non é dividir os traballadores, senón o contrario: POà‘ER DE MANIFESTO OS INTERESES COMÚNS QUE NOS UNEN A TOD@S. Isto empeza por non negarlle a ninguén os dereitos que ten, e continúa por sumar forzas para dar unha batalla conxunta para conquistar novos dereitos, incluídos algúns que agora só teñen algúns TS.

A maioría dos TS que están en convenio (novos ingresos do plan, xente procedente do convenio ou ingresos da rúa nos últimos tempos) non teñen nada que ver con aqueles TS de hai tres ou catro décadas, que formaban unha elite privilexiada que se elevaba moi por encima dos traballadores do convenio. Hoxe, Navantia non só non lles dá privilexios, senón que os trata a patadas. Por exemplo, teñen que prolongar xornada sen cobrar nin un euro máis. NAVANTIA NOS QUERE DIVIDIDOS PARA SACARNOS DEREITOS A TOD@S. NON COLABOREMOS CON ELA. A UNIÓN DOS TRABALLADORES É O FACTOR MÁIS IMPORTANTE.

Sección Sindical Unitaria de CGT en Navantia – Ferrol

 

post

Al aire, La Campana (VI Época) nº 44

Como cada martes, este 15 de junio, ha salido un nuevo número, nº 44, de la revista semanal La Campana (VI Época). Sumario:

            Comunicado: Escuela libertaria de la CGT en Ruesta

            Editorial: Las luchas contra la privatización y por mejorar las condiciones de trabajan tienen el mismo fin: lograr un servicio verdaderamente público y social.

            Laboral: A función social do traballo asalariado, por Larri // Pacto contra los trabajadores en BBVA, por Lízara

            Actualidad: A CGT d"A Coruña rende homenaxe os asesinados en 1901 e realiza una ofrenda en lembranza das vítimas do franquismo

            Controversia: Antípodo y Odopitán, charlan en torno al próximo recibimiento de los zapatistas en Vigo.

            Reseña de cine: Martín Eden, de Pietro Marcello. Por Osmundo.

            Poesía: Invocación al mar, por José Enrique García

            Debate al Rojo y Negro: Trampas mortales de la jerga oficial. La ONU, el Orden Internacional … y 4 niños de Gaza

            Memoria libertaria: Kà¶toku Shà»sui y sus compañeros 7 y 2 

Todos los números de La Campana, actuales y pasados (1980 – 2021) pueden leerse y descargarse, en la web www.revistalacampana.info. Para mayor información e-mail: lacampanapdf@gmail.com

Comité Local de CGT-Pontevedra

 

post

A CGT denuncia un ERE encuberto en Atento

Desde finales del mes de febrero Atento ha despedido a al menos 30 trabajadoras, despidos todos ellos argumentados con mentiras, tal y como la propia empresa reconoce en las conciliaciones previas a las demandas presentadas por las compañeras.

Para la CGT se trata de un nuevo ERE encubierto (en el año 2015 la CGT consiguió que se readmitiera a 31 trabajadoras al denunciar que los despidos que había ejecutado Atento en Coruña y Valencia tenían que haberse tramitado como un despido colectivo). Recordamos que el Estatuto de los Trabajadores establece como despido colectivo el de al menos 30 despidos en un período de 90 días. En este caso Atento ha dejado pasar deliberadamente 95 días para superar el umbral de los 30 despidos, intentando eludir uno de los pocos limites que la legislación pone al despido libre.

Las provincias más afectadas por los últimos despidos son Bilbao, con 13 compañeras despedidas, y Lleida, con otras tantas. En cuanto a Coruña, fueron 2 los despidos ejecutados durante el pasado mes de febrero. Todos los despidos han sido de trabajadoras que prestaban servicio para clientes pymes de Movistar, cómplice en esta destrucción de empleo por permitir que Atento se deshaga de personal con la dudosa razón de que "están internalizando servicios". En cualquier caso, la carga de trabajo en los servicios que Atento presta a Movistar es insoportable, por lo que hay motivos de sobra para que el volumen de plantilla no se vea resentido ni en la empresa principal ni en Atento.

Mayor gravedad tiene que, mientras está despidiendo a personal indefinido, Atento está realizando contrataciones a través de empresas de trabajo temporal precarizando así aún más el sector de contact center, antes telemarketing,

Para la CGT es intolerable que empresas como Atento, que ha tenido beneficios incluso durante la pandemia, se esté deshaciendo de sus trabajadoras para ganar más dinero a costa de reducir y precarizar más su plantilla. Por eso ha convocado un calendario de movilizaciones exigiendo el cese de los despidos y la readmisión de las compañeras. En Coruña tendrá lugar una concentración mañana martes día 15, a las 12 de la mañana delante de la tienda que Movistar tiene en la plaza de Pontevedra, que culminará con una concentración coincidente en varias provincias el día 29 a las 11 de la mañana.

Sección Sindical de CGT en Atento A Coruña

 

post

69 números da «Folla da CGT» en Navantia

A Sección Sindical Unitaria da CGT en Navantia-Ferrol ven de publicar o número 69 da Folla da CGT. Os temas que trata son os seguintes:

  • Seguimos coas prazas 2020-2021
  • Cambios na nómina
  • Problemas de tradución
  • Unha cuestión estratéxica
  • Empregados-operarios sénior 2019

Pódese descargar ou abrir esta Folla premendo nas ligazóns de embaixo

Sección Sindical Unitaria de CGT en Navantia-Ferrol

 

post

Pontevedra, 12 Junio, Defensa de la Sanidad Pública

CGT-Pontevedra hace un llamamiento a toda su afiliación y al conjunto de la sociedad pontevedresa para que participe y acuda este sábado, 12 de junio, en la Concentración y Punto Informativo en defensa de la Sanidad Pública, convocada por CGT, CAS, PROSAGAP y STEG, en la Plaza de la Peregrina, a las 12:00h. Esta concentración se hizo coincidir con la que ese mismo día y a esa misma hora celebrarán las compañeras y compañeros de A Coruña, Allariz, Ferrol, Pontevedra y Vigo y más de 60 localidades en el resto de las Comunidades Autónomas de todo el pais.

  • Por la derogación de las leyes privatizadoras (Ley 15/97 y artículo 90 de la Ley General de Sanidad) y evitar el desmantelamiento que vienen ejerciendo del Sistema nacional Público de Salud. No al cierre de centros sanitarios
  • Atención primaria centrada en la salud colectiva.
  • Supresión de las redes paralelas y de la compatibilidad público-privada.
  • Por una industria de investigación biosanitaria y farmacéutica públicas.
  • Sanidad para todas las personas, independientemente de su situación administrativa.
  • Atención y cuidados dignos para las personas mayores.
  • Por un sistema sanitario gestionado socialmente y centrado en la prevención y determinantes sociales de la salud y la enfermedad,

Comité Local de CGT-Pontevedra

 

post

A asemblea xeral de Navantia-Ferrol rexeita a proposta para futuras convocatorias de prazas

Onte, luns 7, celebrouse en Navantia-Ferrol unha asemblea xeral da principal para debater o acordo alcanzado na Comisión Central de Emprego sobre os procesos das futuras convocatorias de prazas de ingreso en Navantia.

Só CCOO defendeu o acordo. A CGT, CIG e MAS opuxémonos. A sentenza da asemblea foi inapelable: a gran maioría dos traballadores pronunciouse en contra. Para contar os votos a favor chegaron os dedos dunha soa persoa (e sobraron algúns).

A CGT expuxo na asemblea os principais motivos que nos levan a rexeitar a proposta:

  • Non recolle a posibilidade da inscrición presencial, algo necesario vistos os problemas do portal de emprego de Navantia.
  • Mantén a subcontratación de partes do proceso.
  • Puntuación distinta para os mesmos títulos académicos segundo se obtivesen na FP dual ou na FP non dual.
  • Falta de transparencia:
    • A identificación dos candidatos/as será por DNI, non por nome e apelidos.
    • A puntuación do baremo seguirá sen aparecer desglosada por conceptos.
  • Falta de obxectividade:
    • A selección dos titulados universitarios segue a ser totalmente subxectiva.
    • Aparece a posibilidade dunha entrevista persoal para determinadas prazas de oficinas, que valerá os mesmos puntos có exame práctico. Este aspecto é particularmente grave porque significa a introdución da subxectividade nunhas prazas que até agora sempre se rexeron por criterios obxectivos (agás o precedente da entrevista co psicólogo nas prazas de operarios-empregados júnior 2019).
  • Limitación a 12 anos da antigà¼idade dos títulos.
  • Recorte nos anos máximos de puntuación por experiencia profesional nas prazas de operarios e empregados sénior: actualmente son 15 e se baixa a 10.
  • Non recolle ningunha solución para o grave problema da acreditación da experiencia profesional, que, como se está vendo no proceso das prazas de operarios e empregados sénior 2019 actualmente en marcha na nosa comarca, provoca uns índices de non admisión altísimos, superiores ó 90% nalgunhas profesións.

A CGT cre que a cuestión da subxectividade e os numerosos problemas causados por RRHH de Navantia nos procesos de novos ingresos son un problema sindical de primeira orde e que é necesario abordalo sindicalmente con toda determinación, para poñer fin ás arbitrariedades e garantir os procesos obxectivos e transparentes que debe haber nunha empresa pública.

Sección Sindical Unitaria de CGT en Navantia – Ferrol

 

post

Concentración en defensa da sanidade pública

A CGT da Coruña apoia a concentración que se celebrará o sábado, día 12, ás 12:00 horas, no Obelisco da Coruña. Por iso fai un chamamento á participación de afiliación, simpatizantes e cidadanía en xeral nesta mobilización, convocada inicialmente pola CAS (Coordinadora Antiprivatización da Sanidade) e que ten como obxetivo a derogación da Lei 15/97.

Comité Local da Coruña

 

post

Paros e mobilizacións en Teleperformance

O Comité de Empresa de Teleperformance na Coruña, no que está representada a CGT, ante os contínuos incumprimentos dos acordos e compromisos cxs traballadorxs acordou a convocatoria de concentracións e paros. O calendario é o seguinte:

  • 11 e 23 de xuño: concentracións de 12:30 a 13:30 diante do centro de traballo de Agrela
  • 28 de xuño: paros parciais de 12:30 a 13:30 e de 16:00 a 17:00, con concentracións simultánea diante das instalacións

Podese ler o comunicado completo picando nas ligazóns de embaixo

Sección Sindical da CGT en Teleperformance-A Coruña

 

post

As condicións dos novos ingresos en Navantia e outros temas

Xa está dispoñible o número 68 da Folla da CGT que a sección Sindical Unitaria de Navantia ven publicando regularmente. Neste número abródanse os seguintes temas:

  • A discriminación dos novos ingresos. A intolerable dobre escala de dereitos
  • Contra as bases das convocatorias dos novos ingresos 2020-2021
  • Rebelión obreira: Vigo e Porto Real son a mostra
  • Análise das inscricións nas prazas de electricista de operarios senior 2019
  • Utilización das horas sindicais de maio

Pódese descargar ou abrir esta folla picando nas ligazóns de embaixo.

Sección Sindical Unitaria da CGT en Navantia – Ferrol

 

post

A Coruna: homenaxe xs asasinadxs en 1901

O vindeiro domingo, día 06 de xuño, ás 12:30 horas, no cemiterio de santo Amaro da Coruña, terá lugar a tradicional ofrenda floral que cada ano ven organizando a CGT da Coruña en lembranza dos obreiros e obreiras asasinadas, vítimas da represión, durante a folga xeral (a coñecida como folga dos "consumeros") que tivo lugar na cidade da Coruña os días 30 e 31 de maio e día 1 de xuño de 1901.
A homenaxe terá lugar no monolito que foi levantado polas sociedades obreiras coruñesas e sufragado por subscrición popular no ano 1906.
Ao seu término, farase outra ofrenda ante o conxunto escultórico situado na Avenida de Navarra en lembranza de todxs os represaliadxs polo franquismo.

Comité Local da CGT da Coruña

Breve reseña histórica da Â«Folga dos consumeiros»

A finais de maio de 1901, os empregados de consumos da Coruña declaráronse en folga para conseguiren unha serie de melloras laborais. Eran os consumeiros, que así se chamaban, os encargados de recadar os impostos municipais de consumos, función que estaba cedida a un particular, do que eran empregados.

Na tarde do 30 de maio, cando se celebraba unha concentración ante o fielato de Catro Camiños, no que estaban traballando esquirois, producíuse o asasinato do empregado de consumos Mauro Sánchez por parte da Garda Civil, presumiblemente por se resistir á súa detención. Inmediatamente, as sociedade obreiras decretaron folga xeral e o enterro do traballador, o día 31, transformouse nunha impresionante manifestación antiburguesa. Unha inxente multitude dispúxose a acompañar ao consumeiro na súa derradeira viaxe, pero as autoridades militares (se tiña decretado a lei marcial) non estaban dispostas a consentiren tal desafío ao seu poder. En pleno centro da cidade, as tropas dispararon a quemarropa contra a multitude, causando víctimas entre os traballadores e traballadoras que nela había. O resultado foi a morte de oito persoas mais e varios mutilados pola acción dos sables, balas e cabalos da tropa.

Catro traballadoras e cinco traballadores coruñeses morreron naquelas xornadas. Na súa lembranza, as sociedades obreiras coruñesas, por suscripción popular, erixiron en 1906 un monumento no cemiterio de San Amaro, que ainda existe.

Os asasinados foron os seguintes:

  • Mauro Sánchez: consumeiro de 34 anos. Vivía coa súa muller e cinco fillos na estrada da Torre. Morto por bala na cabeza.
  • Benita García Torres e Manuela González Seijo: serventas do Hotel de Francia de 20 e 29 anos respectivamente. Mortas dun balazo no ventre cando estaban asomadas nunha galería.
  • Josefa Corral: 42 anos. Un balazo na cabeza cando estaba sentada na galería da súa casa en San Andrés.
  • Antonio Bruno Orro: Augador. Recibiu un balazo no peito en San Andrés.
  • Antonio M.ª Veiga: Ancián carpinteiro. Morreu no hospital tras recibir un balazo na Rúa Real.
  • Francisco García Lodeiro, alias Carabel: Aserrador de 35 anos. Natural de Mabegondo. Morto por un balazo no ventre na Rúa Alta.
  • Jacobo García: Zapateiro. Escondeuse no local da Sociedade de Oficios Varios da rúa Cordelería e morreu dun balazo.
  • Encarnación Alonso: Non se ten mais información que a de que o seu nome aparece no monolito. Probablemente faleceu mais tarde como consecuencia das feridas.

Non contentos con tal canallada, o Capitán Xeral, un individuo chamado José Lachambre Domínguez e coñecido na Coruña como o amigo do frasco da xinebra, comezou a deter a traballadores a partires do dous de xuño, conseguindo coa súa fazaña que mais de cen foran presos e varios deles condeados a cadea.

Eentre os condeados estaban os consumeiros Venancio González Escontrela (a vinte anos de cadea) e Manuel Mosquera Morano (a seis anos), o secretario da sociedade de pintores Juan Santos Martínez (a seis anos) e o secretario de "Oficios varios" Juan José Cebrián (a doce anos), por sedición e insulto á forza pública. Hai que suliñar que entre os detidos estaban os traballadores que enviaban aos seus fillos á escola que tiña montada a asociación Antorcha Galaica do Libre Pensamento, por este simple motivo.

Ante o escándalo internacional, os militares xulgaron nun tribunal de honra ao tenente Pedro Vázquez, que mandaba a tropa, que foi condeado á súa expulsión do corpo. Non entendendo cecais o cativo alcance da xustiza militar, aos poucos días, o compañeiro anarquista Ricardo Cotelo disparou contra o tenente, pero este librouse polos pelos, fuxindo entre unha persecución polo campo da Leña na que interviron varias mulleres que pasaban polo lugar.

Pouco a pouco conseguiuse o retorno de todos os condeados ao declararse ilegal a actuación militar mediante un resquicio legal, ao ser os actos dos que se lles acusou anteriores á entrada en vigor do bando de guerra.

Estes feitos foron ocultados pola burguesía, de xeito que as xeneracións seguintes a descoñeceran. Somentes algunhas asociacións obreiras e particulares decidiron, ano tras ano, seguir levando flores ao monolito erixido en 1906. Ata hoxe.